In 2019 komt er (wederom) een aanpassing in de Meldcode Kindermishandeling. Hartstikke goed, men kan daar niet scherp genoeg op zijn. Nu heb ik de implementatie voor managers eens rustig met een kop koffie doorgelezen. Tijdens het lezen komen er toch wat vragen bij mij op. Een daarvan heb ik via Linkedin al gesteld omdat ik weet dat ik 2 GGD inspectrices in mijn netwerk heb. Wat mij opvalt is de benadering van ouders. Er is een discussie mogelijk over het feit of ouders cliënten zijn van de opvang (zij betalen immers) of dat de kinderen cliënten zijn. Er wordt namelijk gesteld dat je wanneer je signalen ziet bij ouders (als cliënt) die zouden kunnen wijzen op verwaarlozing of onvermogen om voor kinderen te zorgen je een kindcheck moet doen. Nu is dit natuurlijk met name in situaties waar ouders worden begeleid in bepaalde situaties en kinderen niet in beeld zijn. Echter bij ons zijn de kinderen altijd in beeld en dus wordt die kindcheck eigenlijk altijd gedaan. Maar heel soms laat een ouder signalen zien waardoor je misschien toch extra alert naar een kind moeten kijken. Mijn punt is hier dat de GGD straks de papieren versie gaat beoordelen. Er is hier ruimte voor discussie voor het wel of niet opnemen van deze kindcheck via signalen van ouders (als zijnde cliënten). Bij iedereen is deze er al maar het feit dat er weer ruimte is voor discussie op papier is niet heel fijn. Wij gaan als organisatie deze situatie als een casus opnemen in de meldcode zodat we kunnen laten zien dat we in beide situaties alert zijn en er alles aan doen om kindermishandeling tijdig te signaleren/te voorkomen. Maar ik kan me ook voorstellen dat er organisaties zijn die dit niet doen, dan is het aan de GGD om dit te beoordelen. Dit kan dan weer twee kanten op: of je voldoet, of je voldoet niet. Naar mijn mening voldoe je in beide gevallen. Maar de discussie met de GGD is weer een heel ander gesprek.